Jak się okazuje, resweratrol korzystnie wpływa również na pamięć krótkotrwałą. Osoby pijące maksymalnie 2 lampki wina dziennie zapamiętują znacznie więcej słów, a ich hipokamp, który odpowiada za przyswajanie nowych informacji, pracuje o wiele wydajniej.

Badacze z Johns Hopkins University są zdania, że resweratrol działa jak katalizator podwyższający stężenie oksygenazy hemowej, która zapobiega uszkodzeniom neuronów w mózgu. Ponadto odnotowano, że panowie, których dieta obfitowała w antocyjany, blisko 40% rzadziej zapadali na choroby neurodegeneracyjne, w tym parkinsona. Poza winem barwniki te znajdziesz w jeżynach, czarnych jagodach, porzeczkach czy aronii.

Pięcioletnie badanie przeprowadzone na Islandii potwierdza, że u pijących umiarkowane ilości czerwonego wina ryzyko wystąpienia katarakty spadało aż o 32%

Choć w kontekście zdrowia częściej mówi się o winie czerwonym, to dobrze wiedzieć, że również picie białego, może przynieść nam korzyści. Warto przy tym wspomnieć o tokajach, bowiem zdaniem wielu badaczy stanowią one osobną klasę win białych. Dzieje się tak ze względu na ich dobroczynne właściwości, które wydawałoby się są domeną jedynie czerwonych win.

Zawarty w białym winie alkohol ma działanie antybakteryjne, łagodzi podrażnienia i dolegliwości żołądkowe. Umiarkowane picie wina obniża też ryzyko zakażenia bakterią Helicobacter pylori, powiązaną z rozwojem zapalenia żołądka i wrzodów trawiennych, jak też z rakiem żołądka. Jak dowiodło niemieckie studium, abstynenci są nieco bardziej zagrożeni zakażeniem niż pijący umiarkowanie.

Przeciwutleniacze zawarte w białym winie pomagają w zwiększeniu wydolności pracy serca i zapobiegają zatorom w tętnicach, tym samym zmniejszając ryzyko chorób serca. Według badań wino białe ma podobne właściwości jak oliwa z oliwek i tak jak czerwone wpływa korzystnie na poziom cholesterolu we krwi20. Skutecznie również zapobiega powstawaniu zakrzepów. Ma bowiem właściwości antykoagulacyjne, które ograniczają krzepnięcie krwi, powodując, że płytki krwi są mniej podatne na sklejanie się ze sobą i obniżenie poziomu białka fibryny, które wiąże je ze sobą.